Είδαμε την παράσταση «Κώδικας…Γυναίκα» στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής!

Μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση είχα την χαρά να παρακολουθήσω σε έναν πολύ όμορφο και ζεστό θεατρικό χώρο στον Κεραμεικό, το Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής.

Θα ξεκινήσω μιλώντας αρχικά για το Θέατρο. Η ιστορία του είναι πολύ μεγάλη σαν μυθιστόρημα ή ταινία του σινεμά. Το Βαφείο είναι βιομηχανικός χώρος του προηγούμενου αιώνα με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Ένα πολύ όμορφο φουαγιέ υπέροχα διακοσμημένο, μια πολύ ζεστή θεατρική σκηνή. Ο χώρος έχει πολύ μεγάλη ιστορική αξία, γιατί αποτελεί τμήμα του ιστορικού βαφείου, φινιριστηρίου της οικογενείας Σικ, που ιδρύθηκε το 1885.

Ας πάμε τώρα στην παράσταση που είχα την μεγάλη τιμή να παρακολουθήσω. Ο Βαλεντίνος Τσίλογλου εμπνευσμένος από συνεντεύξεις του διαδικτύου και κείμενα του Άλαν Μπένετ, συνθέτει μια παράσταση που αποτελείται από τέσσερις συγγενικούς μονολόγους, από άλλες δεκαετίες δημιουργώντας τέσσερις μικρόκοσμους, που ενώ αρχικά φαίνονται ότι δεν συνδέονται μεταξύ τους, ανακαλύπτεις κάποια κοινά στοιχεία και χαρακτηριστικά. Η παράσταση έχει τον τίτλο «ΚΩΔΙΚΑΣ…ΓΥΝΑΙΚΑ».

Η υπόθεσή του έργου; Τέσσερις γυναίκες, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, μικροαστικής τάξης, που για κάποιο λόγο βρίσκονται σε προσωπικό αδιέξοδο, αναζητούν τη λύτρωση. Κωμικές εκ πρώτης όψεως φιγούρες, παλεύουν να παραμείνουν αναλλοίωτες μέσα σε ένα κόσμο εχθρικό.

Η παράσταση υμνεί το ρόλο της γυναίκας, τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει να γίνει αποδεκτή, ειδικά όταν ανήκει σε μια χαρακτηριζόμενη “περιθωριακή” ομάδα ανθρώπων. Το γέλιο διαδέχεται το δάκρυ, τον προβληματισμό, την συγκίνηση, το κλάμα. Όλα πολύ έντονα συναισθήματα που σε γεμίζουν καθόλη την διάρκεια της παράστασης.

Πολύ ενδιαφέρον σκηνοθετικό εύρημα του Βαλεντίνου είναι η συνύπαρξη στην ίδια σκηνή 4 διαφορετικών υποσκηνικών, μέσα στο οποίο κάθε μια εκ των τεσσάρων γυναικών μας αφηγείται τη ζωή της, τις δυσκολίες της, τα άγχη της, τις ελπίδες της για ένα καλύτερο αύριο.

Οι εναλλαγές στους παράλληλους μονολόγους είναι πολύ ενδιαφέρουσες και σε κρατούν με αμείωτο ενδιαφέρον. Γίνεσαι ένα με τις ιστορίες των πρωταγωνιστριών, θες να απλώσεις το χέρι σου και να τις βοηθήσεις, να τις στηρίξεις, να τις κάνεις να νιώσουν ότι αξίζουν και ότι έχουν έναν άνθρωπο πραγματικά δίπλα τους.

Η απόδοση, σύλληψη του κειμένου και η σκηνοθεσία της παράστασης από τον Βαλεντίνο Τσίλογλου μοναδικές, όπως μοναδική και η ερμηνεία του στον ένα εκ των τεσσάρων πρωταγωνιστικών ρόλων. Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον Βαλεντίνο, στον οποίο ανήκουν και η μουσική επιμέλεια και η σκηνογραφία της παράστασης, μια δουλειά που φέρει αποκλειστικά την δική του υπογραφή και παίρνει άριστα!

Δίπλα του με αξιοπρεπέστατες ερμηνείες οι τρεις συμπρωταγωνίστριες του Χριστιάννα Ανανιάδου, Κατερίνα Παπαθανασιάδη και Έφη Χαντζούλη.

Σε μια κοινωνία που τις γυναίκες αυτές τις χαρακτηρίζει ως “περιθωριακές” , οι ίδιες παραμένουν εκτεθειμένες και ευάλωτες μπροστά μας, με την ελπίδα να μην γίνουμε επικριτικοί μαζί τους αλλά να τις αγκαλιάσουμε και να τις αγαπήσουμε. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα και η κεντρική ιδέα του έργου, ένα έργο πιο επίκαιρο από ποτέ με όλα αυτά ιδίως που βιώνουμε τελευταία και έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Πέρασα μια αξέχαστη θεατρική βραδιά που θα την θυμάμαι για πολύ καιρό. Μια παράσταση που σου δίνει αρκετή τροφή για σκέψη και προβληματισμό φεύγοντας. Σας την προτείνω ανεπιφύλακτα, δείτε την και θα καταλάβετε πως το καλό θέατρο μπορεί να σε κάνει να νιώσεις και καλύτερος άνθρωπος. Σπεύστε στο Θέατρο Βαφείο Λάκης Καραλής, κάθε Πέμπτη στις 21:15!