Συνομιλία με την Βασιλική Δρακοπούλου, την Ίριδα Κατσούλα και την Ελένη Κόντη

Το Art Magazino έχει την χαρά και την τιμή να φιλοξενεί τρεις νέες καλλιτέχνιδες την Βασιλική Δρακοπούλου την Ίριδα Κατσούλα και την Ελένη Κόντη. Αφορμή η παράσταση στην οποία πρωταγωνιστούν, οι Ηλίθιοι του Lars Von Trier που παρουσιάζεται για 1η φορά στην Ελλάδα από τις 28 Μαρτίου στον Πολυχώρο Vault.

Καλησπέρα κορίτσια, ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρηση της συνέντευξης, θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια για την ιδιαίτερη παράσταση που πρωταγωνιστείτε. Ποιος είναι ο ρόλος ή οι ρόλοι που ενσαρκώνετε;

Βασιλική Δρακοπούλου: Ο ρόλος που έχω αναλάβει να παρουσιάσω στην παράσταση μας, είναι εκείνος της Κάρεν, μιας γυναίκας που τη βλέπουμε σε ένα μεγάλο μέρος του έργου να είναι θλιμμένη, λίγο «χαμένη» ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους, ψάχνοντας να κρατηθεί από κάπου, να ισορροπήσει, να προχωρήσει στη ζωή της, που της έχει δώσει ένα μεγάλο βάρος να κουβαλά. Είναι η τελευταία που μπαίνει στην ομάδα αυτή των «ηλιθίων» και θα βρει σε εκείνους αληθινούς συμπορευτές. Παράλληλα, όλοι οι ηθοποιοί παρουσιάζουμε και πρόσωπα «κανονικά», γνώριμα σε όλους, ως προς τις συμπεριφορές και αντιδράσεις τους, από τη ζωή και την καθημερινότητα μας.

‘Ιρις Κατσούλα: Καλησπέρα, εγώ είμαι η Ίριδα και ο βασικός μου ρόλος στην παράσταση είναι η Κατρίνε. Μία νέα κοπέλα που πηγαινοέρχεται στο κοινόβιο των ηλιθίων και είναι ερωτευμένη με τον Άξελ. Παράλληλα όπως και οι υπόλοιποι ηθοποιοί παίζω και κάποιους άλλους ρόλους που βοηθούν στην εξέλιξη της δράσης. Η προσέγγισή μου για την Κατρίνε είναι ρεαλιστική και πιο κοντά σε μένα, ενώ τους άλλους χαρακτήρες τους έχω προσεγγίσει με κάποια αποστασιοποίηση και διάθεση για grotesque.

Ελένη Κόντη: Ο ρόλος πού υποδύομαι είναι η Σούζαν. Δεν μπορώ να πω πολλά για το χαρακτήρα της διότι και ο ίδιος ο Τρίερ δεν έχει ψυχογραφήσει ακριβώς τους ήρωες σε αυτό το έργο. Λειτουργεί σύμφωνα με τη συμπεριφορά της ως προς τους υπόλοιπους εξισορροπητικά. Επίσης είναι υποστηρικτική στους πιο αδύναμους της ομάδας.

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να πείτε το ναι στον Βαγγέλη Λάσκαρη για να συμμετέχετε σε αυτήν την παράσταση;

Βασιλική Δρακοπούλου: Ο πρώτος λόγος για τον οποίο δέχτηκα να συνεργαστώ για δεύτερη φορά με τον Βαγγέλη, είναι ο ίδιος ο Βαγγέλης! Πρόκειται για έναν επαγγελματία που προσφέρει εμπιστοσύνη, ασφάλεια, ελευθερία, σεβασμό στους συνεργάτες του. Από εκεί και πέρα, το έργο από μόνο του ήταν ένα τεράστιο δέλεαρ. Πρώτα από όλα, για το πώς θα μπορούσε να μεταφερθεί στο θέατρο ένα έργο κινηματογραφικό, με τόσες ιδιαιτερότητες, αλλά και για αυτό καθαυτό το θέμα του έργου, το οποίο είναι και θα συνεχίσει, θεωρώ, να είναι διαχρονικό, σε όποιον τόπο και αν διαδραματίζεται η ιστορία αυτή.

Ίρις Κατσούλα: Η παράσταση του Βαγγέλη ανέβηκε για μία φορά το 2019 και την επόμενη μέρα κατέβηκε μιας και κηρύχθηκε η πρώτη καραντίνα. Είχα την τύχη να την δω και μου άρεσε πολύ. Σκέφτηκα ότι θα ήθελα να συμμετέχω σε κάτι τέτοιο. Όταν πήγα σπίτι ξαναείδα την ταινία του Τρίερ και σκέφτηκα ότι ο Βαγγέλης έχει κάνει μια πολύ καλή διασκευή για το θέατρο.

Ελένη Κόντη: Ο βασικός λόγος είναι για τον ίδιο τον Βαγγέλη ο οποίος έχει όραμα για την εκάστοτε παράσταση του και μεράκι. Σημαντικό για μένα ότι τον ενδιαφέρει η ομάδα και δίνει την ίδια αξία σέ κάθε μέλος αυτής. Επίσης θεωρώ πως το συγκεκριμένο έργο είναι πολυεπίπεδο και μας βάζει είτε ως θεατές είτε ως συμμετέχοντες σε σκέψεις.

Οι ηλίθιοι του Trier βασίζονται στο δόγμα 95, διαβάζουμε στο δελτίο τύπου ότι εφαρμόζεται στην σκηνή το δόγμα 2020. Τι είναι ακριβώς αυτό; Πείτε μας λίγα λόγια.

Βασιλική Δρακοπούλου: Η ταινία “Idioterne” (Οι ηλίθιοι) δημιουργήθηκε σύμφωνα με το Δόγμα 95, το οποίο υπέγραψαν οι Δανοί σκηνοθέτες Lars von Trier και Thomas Vinterberg. Πρόκειται για κάποιους κανόνες που προσδίδουν μία “αγνότητα” στις ταινίες, αφού αποφεύγονται τα περιττά εφέ εντυπωσιασμού, επιλέγονται μόνο τα απαραίτητα παραδοσιακά μέσα και δίνεται έμφαση στους ηθοποιούς και τις υποκριτικές τους. Κάτι ανάλογο λοιπόν, συμβαίνει και στη μεταφορά του έργου στο θέατρο, αυτή τη φορά με το Δόγμα 2020, που δημιουργήθηκε με το πρώτο ανέβασμα της παράστασης, που δυστυχώς, λόγω την πανδημίας, κατάφερε να παιχτεί για μία και μόνο παράσταση. Έχουν κρατηθεί όσοι κανόνες μπορούσαν να εφαρμοστούν στο θέατρο και προστέθηκαν και κάποιοι νέοι, ώστε να εναρμονιστούν ακόμα περισσότερο με το σήμερα.

Ίρις Κατσούλα: Ο Τρίερ στο δόγμα 95 ήθελε να αποδείξει ότι μπορούν να γυριστούν καλές ταινίες και χωρίς λεφτά. Αρκούσε η ουσία, δηλαδή το σενάριο και η υποκριτική, να έχουν γερή βάση και οι συντελεστές αληθινό μεράκι για την τέχνη. Το δόγμα 2020 δεν απέχει από αυτήν την ιδέα, μιας και προτείνει ένα θέατρο χωρίς φιοριτούρες και εντυπωσιασμούς βασισμένους σε κοστούμια, σκηνικά και εφέ και προσπαθεί να αφηγηθεί μια ιστορία με τα πιο απλά μέσα.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να συμμετέχετε σε αυτό το είδος θεάτρου και τι μπορεί να αποκομίσει ένας νέος ηθοποιός από αυτήν την παράσταση;

Βασιλική Δρακοπούλου: Αναμφίβολα, ένας ηθοποιός θα πρέπει να είναι σε θέση να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις οποιουδήποτε είδους θεάτρου, ακόμα και αν δεν έχει καταπιαστεί προηγουμένως με αυτό. Πιο συγκεκριμένα, για τη δική μας παράσταση, υπήρξαν δύσκολα σημεία, με κυριότερο, για εμένα, αυτό της ταυτόχρονης παρουσίας του ηθοποιού και του ρόλου του πάνω στη σκηνή. Πρέπει να τηρείται η αποστασιοποίηση, αλλά και να μεταφέρεται σαφώς η αλήθεια του κάθε ρόλου, με συνεχείς εναλλαγές καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης.

Ίρις Κατσούλα: Είναι εύκολο για μένα γιατί περνάω καλά. Είναι μεγάλη η χαρά και ο ενθουσιασμός να δουλεύω στο θέατρο μετά από αυτή τη ζοφερή περίοδο που διανύσαμε.

Ελένη Κόντη: Το συγκεκριμένο είδος θεάτρου είναι πιο ιδιαίτερο για μένα ως ηθοποιό. Είναι πιο άμεσο σαν είδος επειδή γινόμαστε ένα με το κοινό και θα έλεγα ότι είμαστε και εμείς παρατηρητές των συμπεριφορών αυτών των ανθρώπων. Από αυτή τη παράσταση ένας νέος ηθοποιός σίγουρα κερδίζει επειδή τα συναισθήματα πάνω στη σκηνή αλλάζουν ραγδαία από το γέλιο, στο θυμό και στη λύπη.

Οι ηλίθιοι του Trier πολλές φορές από τις πράξεις τους σοκάρουν, προκαλούν σίγουρα ενοχλούν την κοινωνία. Τελικά η κοινωνία μας πόσο εύκολα σοκάρεται και με τι ενοχλείτε; Θα έρθουμε αντιμέτωποι με κάτι τέτοιο στο έργο;

Βασιλική Δρακοπούλου: Κατά την προσωπική μου άποψη, η κοινωνία σοκάρεται κάπως εύκολα, πιθανόν όχι πάντα γνήσια και συχνά όχι με τις “σωστές” αφορμές. Μιλώντας για τη δική μας χώρα, έχουμε μάλλον γαλουχηθεί με έναν αρκετά συντηρητικό τρόπο, με πολλά στερεότυπα να μας ακολουθούν και να καθορίζουν τις επιλογές μας, άρα και εμάς τους ίδιους κατ’ επέκτασιν. Οτιδήποτε ξεφεύγει των πεποιθήσεών μας, των δεδομένων, των κεκτημένων μας, το ονομάζουμε “λάθος”, “μη φυσιολογικό”, “μη κανονικό”. Ο Τρίερ μέσα από τους Ηλίθιους μας αναγκάζει να σταθούμε απέναντι στον εαυτό μας και να αναρωτηθούμε αν πραγματικά είναι το “κανονικό” αυτό που οι κοινωνίες έχουν ορίσει, ώστε να διευκολύνονται, να μην ταράζονται τα νερά και να ζουν όλοι με την φαινομενικά ακλόνητη αρετή και τελειότητα. Ίσως πρέπει να πάψουμε να βολευόμαστε και να γνωρίσουμε και ό,τι είναι “εξω” από όσα έχουμε ενστερνιστεί άκριτα στη ζωή μας.

Ίρις Κατσούλα: Όταν η τέχνη σοκάρει και προκαλεί την κοινωνία, για μένα, σημαίνει ότι η κοινωνία έχει χτιστεί σε σαθρά θεμέλια. Αγαπώ τους καλλιτέχνες που αρέσκονται να κάνουν αυτά τα θεμέλια να τρίζουν. Όταν ένα έργο σοκάρει κάποιον έχει πετύχει να χτυπήσει μία χορδή στο θυμικό του. Επομένως, ναι, ελπίζω να έρθετε αντιμέτωποι με κάτι τέτοιο.

Ελένη Κόντη: Η κοινωνία σοκάρεται με οτιδήποτε είναι μη συνηθισμένο. Το μη συνηθισμένο θεωρείται μη φυσιολογικό. Αυτό μπορεί να είναι μια συμπεριφορά, η εξωτερική εμφάνιση, οι επιλογές μας, μια ιδιαιτερότητα κ.α.. Στη παράσταση θα παρακολουθήσουμε μερικές στιγμές πού οι «κανονικοί» άνθρωποι ενοχλούνται από μη συνηθισμένες συμπεριφορές.

Είσαστε νέες ηθοποιοί και οι τρεις. Πείτε μας για τις δυσκολίες που έχει μία νέα ηθοποιός να εξελιχθεί, να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα και να γίνει γνωστή στην Ελλάδα του 2022.

Βασιλική Δρακοπούλου: Στην Ελλάδα, δυστυχώς, το επάγγελμα του ηθοποιού σχεδόν δεν υπολογίζεται ως επάγγελμα, αλλά ως χόμπι! Αυτό λοιπόν, κάνει σαφές το γεγονός ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να το ασκεί κάποιος άνθρωπος, κυρίως οι νεότεροι, που έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ μεγάλες κρίσεις, όπως η οικονομική κρίση, αλλά και η πανδημία, που επέφεραν τεράστιο πλήγμα στους εργαζόμενους στον τομέα του πολιτισμού γενικότερα. Θέλει θυσίες προκειμένου να παραμείνεις ενεργός στο χώρο του θεάματος και να μην καταλήξεις να θυσιάσεις τελικά τη θέση σου σε αυτόν για να καταφέρεις να ζήσεις αξιοπρεπώς. Ο ηθοποιός μόνο με την εμπειρία που του δίνουν η σκηνή ή τα γυρίσματα μπορεί να εξελιχθεί, αλλά οι ευκαιρίες που δίνονται σε νέους ηθοποιούς είναι εξαιρετικά λίγες, αφού οι περισσότεροι δε μπορούν να κάνουν καν την αρχή, ώστε να φτιαχτεί βήμα βήμα αυτό το πολυπόθητο βιογραφικό που ορίζει αν είσαι “αρκετός” και μόνο για να σε δει και να σε ακούσει μία φορά ο εκάστοτε σκηνοθέτης ή παραγωγός.

Ίρις Κατσούλα: Το επάγγελμα αυτό φαίνεται ανέκαθεν να είχε πολλές δυσκολίες, αλλά παρόλα αυτά είναι πολλοί αυτοί που πάντα θα το κυνηγούν. Δεν ξέρω αν με ενδιαφέρει να γίνω γνωστή στο ευρύ κοινό, το όνειρο μου είναι να μπορώ να παίζω και να εκφράζομαι μέσα απ’ την τέχνη έχοντας πάντα από κάτω το απαραίτητο κοινό για να είναι εφικτό.

Ελένη Κόντη: Το να είσαι ηθοποιός είναι πολύ δύσκολο στην Ελλάδα αυτή τή στιγμή. Οι περισσότεροι από μας νομίζω κάνουν και κάποια άλλη εργασία. Η αγάπη μου όμως για αυτό το χώρο με ωθεί στο να ελπίζω ότι μπορώ να βρίσκομαι σε αυτόν.

Πως φαντάζεστε τους εαυτούς σας μετά από 20 χρόνια;

Βασιλική Δρακοπούλου: Σε 20 χρόνια από τώρα… εύχομαι να είμαι υγιής και ικανή να πορεύομαι με ό,τι θα φέρει η ζωή.

Ίρις Κατσούλα: Με φαντάζομαι να διδάσκω σε δραματικές σχολές λέγοντας πικάντικες ιστορίες από παλιές παραστάσεις που έχω συμμετάσχει.

Ελένη Κόντη: Η ερώτηση που πάντα με φέρνει σέ αμηχανία. Δεν με φαντάζομαι κάπως συγκεκριμένα. Θα ήθελα ψυχική ισορροπία και όρεξη για ζωή και δύο τρεις ανθρώπους που θα μπορώ να μοιράζομαι τη ζωή μαζί τους.

Πείτε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια και αν είναι κάτι ανακοινώσιμο.

Βασιλική Δρακοπούλου: Κάποια σχέδια υπάρχουν ήδη για το προσεχές μέλλον, άλλα καταστρώνονται και άλλα αναζητούνται ακόμα. Ευελπιστώ πολύ σύντομα να είναι ένα ένα και ανακοινώσιμα.

Ίρις Κατσούλα: Αυτή την περίοδο γυρίζω το video clip του Χρήστου Κούρτογλου, πρόκειται για έναν νέο έντεχνο pop καλλιτέχνη που βγάζει τον πρώτο του album και το τραγούδι θα ανέβει σύντομα στο YouTube με τίτλο “Λαβύρινθοι”.

Ελένη Κόντη: Βρίσκομαι στον χώρο των escape rooms κάποια χρόνια και πλέον μαζί με μια φίλη δημιουργούμε διαδραστικά δωμάτια. Επίσης ασχολούμαι με συγγραφή παιδικών παραμυθιών, τα οποία θα ήθελα να δραματοποιηθούν.

Πως περάσατε την περίοδο της πανδημίας;

Βασιλική Δρακοπούλου: Η περίοδος της πανδημίας ήταν μακρά και ο εγκλεισμός που μας επέβαλε έμοιαζε αρχικά ανεκτός έως και δημιουργικός, αλλά κατέληξε αποπνικτικός. Αυτό που με τρόμαξε πιο πολύ ήταν ο φόβος που αποκτήσαμε για τον διπλανό μας, ακόμα και για πολύ δικούς μας ανθρώπους. Στερηθήκαμε χαμόγελα και αγγίγματα που για εμένα είναι στοιχεία απαραίτητα για την ψυχική μας ευημερία. Μαζί με όλα αυτά , φυσικά, η απόλυτη παύση των καλλιτεχνικών εργασιών κόστισε σε όλους μας πολύ.

Ίρις Κατσούλα: Αρχικά προσπάθησα να περάσω δημιουργικά, μαγειρεύοντας, ζωγραφίζοντας και παίζοντας επιτραπέζια. Έπειτα όλο αυτό άρχισε να μου φαίνεται ότι δεν θα τελειώσει ποτέ και ακόμα φοβάμαι το ρητό : ενός κακού μύρια έπονται…»

Ελένη Κόντη: Ήταν μια περίοδος ανασυγκρότησης θα έλεγα. Πέρασα χρόνο με μένα, είδα πολλές ταινίες και περπάτησα πολλά χιλιόμετρα.

Για να σας γνωρίσουν λίγο καλύτερα οι αναγνώστες μας, πείτε μας τι κάνετε τον ελεύθερο σας χρόνο και τι μπορεί να σας διασκεδάσει και να περάσετε όμορφα.

Βασιλική Δρακοπούλου: Τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου τον δίνω σχεδόν εξ ολοκλήρου στους ανθρώπους της ζωής μου, στην οικογένεια και τους λατρεμένους φίλους μου. Αγαπώ τις βόλτες μαζί τους, τα νόστιμα φαγητά που τρώμε, τις φωτογραφίες που τους βγάζω μανιωδώς! Πάντα όμως βρίσκεται χρόνος και για διάβασμα, θέατρο και σινεμά!

Ίρις Κατσούλα: Μου αρέσει πολύ να συζητάω ιδέες. Να διαπληκτίζομαι για θέματα που η ανθρωπότητα δεν έχει καταφέρει να λύσει πίνοντας ένα καλό κρασί και γνωρίζοντας ότι ούτε εγώ πρόκειται να τα λύσω.

Ελένη Κόντη: Μου αρέσουν τα ταξίδια , το θέατρο, ο χορός, τα παγωτά και οι φιλοσοφικές συζητήσεις.

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για την όμορφη κουβέντα μας και ευχόμαστε από καρδιάς κάθε επιτυχία.