Ο Μπομπ Ντύλαν (Bob Dylan) γεννήθηκε στις 24 Μαΐου 1941 σε μια μικρή πόλη της Μινεσότα και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους τραγουδοποιούς.
Επηρέασε εκατοντάδες ομοτέχνους του, όχι μόνο στην πατρίδα του, τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Εξέφρασε τη γενιά της αμφισβήτησης και συνεχίζει ακάθεκτος με δίσκους που εκπλήσσουν ακόμα και σήμερα με την ποιότητά τους.
Η συμβολή του δεν περιορίζεται μόνο στη μουσική. Με τους στίχους του έφερε τη μουσική πιο κοντά στην ποίηση και στα ουσιαστικά μηνύματα, δίνοντας άλλη διάσταση στη δημοφιλή μουσική. Χρόνια μετά, η μουσική του θεωρείται σημείο αναφοράς και οι στίχοι του διδάσκονται στα πανεπιστήμια. Για πολλούς δεν ήταν έκπληξη που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2016.
Ο Robert Allen Zimmerman (όπως ονομάζεται πραγματικά), ως μαθητής γυμνασίου άρχισε να παίζει φυσαρμόνικα, πιάνο και κιθάρα, ενώ συμμετείχε για πρώτη φορά σε συγκρότημα, τους Golden Chords ερμηνεύοντας τραγούδια των Chuck Berry και Little Richard, με έμφαση στη rock’n’roll, country, φολκ και μπλουζ μουσική.
Το 1959 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Μινεάπολης. Εκεί άκουσε για πρώτη φορά την μουσική του φολκ θρύλου Woody Guthrie, έγινε λάτρης του και αποφάσισε να τον συναντήσει. Για το σκοπό αυτό παράτησε τις σπουδές του και έφτασε στη Νέα Υόρκη, την μητρόπολη της μουσικής αλλά και το μέρος που μπορούσε να συναντήσει το ίνδαλμά του. Ο Guthrie, που νοσηλευόταν σε νοσοκομείο, έχρισε τον νεαρό θαυμαστή του από τη Μινεσότα διάδοχό του.
Εν τω μεταξύ, ο Robert Zimmerman μετονομάστηκε σε Bob Dylan. Κατά μία εκδοχή, αυτό οφείλεται στην επιρροή από τον Ουαλό ποιητή Dylan Thomas, ο οποίος πέθανε στην Νέα Υόρκη το 1953, στα 39 του χρόνια, από υπερβολική χρήση οινοπνευματωδών.
Θεωρείται πιθανό ότι προς τιμήν του o Zimmerman άλλαξε το όνομα του επιλέγοντας το Bob Dylan. Έμελλε με αυτό το όνομα, πέρα από μουσικός να γίνει και ποιητής – στιχουργός. Το 1960 άρχισε να παίζει σε διάφορους μουσικούς χώρους, με το νέο του όνομα και έχοντας ως μουσικό πρότυπο τον Guthrie. Τραγουδούσε σε πλατείες και folk bars στην περιοχή του Greenwich Village.
Ο γνωστός μουσικός δημοσιογράφος Robert Shelton έγραψε γι’ αυτόν: «Αυτό το αγόρι, μια διασταύρωση παιδιού του κατηχητικού και beatnik έχει μεγάλο ταλέντο.» Σύντομα, ο Dylan υπέγραψε συμβόλαιο με την πολυεθνική δισκογραφική εταιρεία Columbia. Μέχρι σήμερα ηχογραφεί στην ίδια εταιρεία.
Ο Bob Dylan είναι η νέα φωνή της Αμερικής, είναι η διαμαρτυρία, η άρνηση, η αμφισβήτηση, η επανάσταση.
Αυτός όμως αρνείται τον ρόλο της φωνής του κινήματος. Εγκαταλείπει τα τραγούδια διαμαρτυρίας και επηρεασμένος από τους μεγάλους συμβολιστές ποιητές (Μπωντλαίρ, Ρεμπώ και κυρίως τον Τ. Σ. Έλιοτ) δημιουργεί πολύπλοκα ροκ ποιήματα.
Κυκλοφορεί τρεις οριακούς, μεγάλους δίσκους, που καθορίζουν την ιστορία της ροκ, όπως τον θρυλικό «Highway 61 Revisited», με τα ιστορικά τραγούδια «Like A Rolling Stone», «Ballad For A Thin Man», «Desolation Row», τον «Bringing it all back home», δίσκος που σηματοδότησε τη στροφή του στο ηλεκτρικό μπλουζ, τον «Blonde on Blonde», ένα καταπληκτικό διπλό άλμπουμ, με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία.
Οι πιστοί φολκ οπαδοί που τον αποδοκιμάζουν στο Newport Festival (1965) όταν ανεβαίνει στη σκηνή με δερμάτινη ζακέτα και ψηλοτάκουνες μπότες και τολμά να παίξει ηλεκτρική κιθάρα Fender Stratocaster θα δώσουν τη θέση τους σε χιλιάδες νέους θαυμαστές.
O 25χρονος Dylan έχει πάνω από 10.000.000 πωλήσεις δίσκων. Γίνεται σημαία, ροκ λάβαρο.
Το 1965 αποτελεί έτος ορόσημο. Η ροκ μουσική αμφισβητεί διαρκώς το κατεστημένο, κοινωνικό και πολιτικό. Μια μουσική μόνιμης και διαρκούς αμφισβήτησης.
Το πρωί της 29 Ιουλίου 1966 τραυματίζεται σοβαρά με την μηχανή του, μια μαύρη Triumph 500. Σπάει λαιμό, κόκαλα, έχει πολλά τραύματα στο πρόσωπο. Πολλοί λένε ότι ήταν δολοφονική ενέργεια από την CIA, άλλοι ότι μετά το ατύχημα ο Bob Dylan δεν ήταν πια ο ίδιος. Για ενάμιση χρόνο αναρρώνει απομονωμένος στο σπίτι του στο Woodstock, απολαμβάνοντας την οικογενειακή ζωή, ενώ δέχεται ελάχιστους φίλους.
Όλο αυτό το διάστημα έγραφε τραγούδια, πότε στο σπίτι του, πότε στο κοντινό υπόγειο των Band, το φημισμένο Big Pink, με φανερή την αλλαγή της προσωπικότητάς του.
Είμαστε στο τέλος της δεκαετίας του 1960, μια εποχή ασυμβίβαστη, άγρια και ελεύθερη. Η γενιά του πειραματίζεται σωματικά και εγκεφαλικά με ψυχεδελικές ουσίες. Η μουσική ακολουθεί τους ίδιους δρόμους (ψυχεδέλεια, flower power).
Ο Bob Dylan, αντίθετα, αποφασίζει να κάνει το αγροτικό του, γυρίζει στις υπαίθριες ρίζες για να κρατηθεί. Ταυτόχρονα απέχει από συναυλίες και κυκλοφορεί δίσκους με διασκευές και επανεκτελέσεις δικών του τραγουδιών.
Τη δεκαετία του ’80, αυτή την δύσκολη δεκαετία για όλους τους μύθους της πρώτης rock γενιάς, ψάχνει να βρει εκείνον που βάπτισε όλα τα ζωντανά πλάσματα, ψάχνει την αρχή, το αργοκίνητο τρένο της δημιουργίας.
Γίνεται ένας αναγεννημένος Χριστιανός. Τον απορροφούν οι πολλαπλές θρησκευτικές και πολιτικές αναζητήσεις. Όμως συνεχίζει να βγάζει δίσκους, να κάνει περιοδείες, να υπάρχει, να ψάχνεται.
O Bob Dylan, πολύ μεγάλος μουσικός, στιχουργός και ποιητής επηρέασε όσο λίγοι την σύγχρονη μουσική αλλά και τη σκέψη όσων μεγάλωσαν ή προβληματίστηκαν με τα τραγούδια του. Δεκάδες επίσημοι και ανεπίσημοι δίσκοι, βιογραφίες, διασκευές, ακυκλοφόρητες μαγνητοταινίες και τραγούδια μαρτυρούν το μέγεθος της επιρροής αυτής.
Το 1979 κέρδισε το πρώτο του βραβείο Grammy και το 1982, μπήκε στο «Songwriters Hall of Fame». Από τότε άρχισε η εποχή του «Rock Star» γι’ αυτόν. Έγραφε συνεχώς, έκανε σημαντικές συνεργασίες, όπως αυτή με τον Bruce Springsteen και τον Paul Simon. Το 2012 έλαβε από τον Barack Obama το Προεδρικό μετάλλιο της Ελευθερίας και τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2016 κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Art Magazino 