Σε λίγες ώρες, τα ξημερώματα της Κυριακής 27 Μαρτίου θα κληθούμε να αλλάξουμε τα ρολόγια και να πάμε τους δείκτες μία ώρα μπροστά.
Ειδικότερα, αυτήν την Κυριακή (27.03) όταν οι δείκτες του ρολογιού δείξουν 03.00 τα ξημερώματα, πρέπει να τους βάλουμε μία ώρα μπροστά για να δείξουν 04.00. Με αυτόν τον τρόπο τίθεται σε ισχύ το θερινό ωράριο. «Δυσάρεστη» εξέλιξη για όσους αγαπούν τον ύπνο και θέλουν να παραμένουν λίγη περισσότερη ώρα στην «Αγκαλιά του Μορφέα».
Η θερινή ώρα (Day Time Saving ή Summer Time στα αγγλικά) είναι ένα μέτρο που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά τον 20ο αιώνα για την καλύτερη αξιοποίηση του ηλιακού φωτός κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και τη συνακόλουθη εξοικονόμηση ενέργειας. Μετά την πετρελαϊκή κρίση των αρχών της δεκαετίας του ‘70 απόκτησε παγκόσμιο χαρακτήρα και εφαρμόστηκε και στη χώρα μας. Το μέτρο συνίσταται στην τοποθέτηση των ρολογιών κατά μία ώρα μπροστά συνήθως κατά το διάστημα ανάμεσα στην τελευταία Κυριακή του Μαρτίου και την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου.
Η πρακτική αυτή προτάθηκε για πρώτη φορά από τον πολυπράγμονα Βενιαμίν Φραγκλίνο (1705-1790), έναν από τους Ιδρυτές – Πατέρες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Το 1784, όταν υπηρετούσε ως πρεσβευτής στο Παρίσι, έβλεπε τους Παριζιάνους να ξυπνούν νωρίς για να κάνουν οικονομία στα κεριά και να αξιοποιούν καλύτερα το φως της ημέρας. Η ιδέα τού άρεσε και την πρότεινε στους συμπατριώτες του σε μία επιστολή του. Ήταν άλλωστε συμβατή με το δόγμα του «Το να κοιμάσαι νωρίς και να ξυπνά νωρίς, σε κάνει υγιή, πλούσιο και σοφό».
Η καθιέρωση της θερινής ώρας οφείλεται εν πολλοίς στις προσπάθειες του Νεοζηλανδού εντομολόγου Τζορτζ Βέρνον Χάντσον (1867-1946) και του άγγλου οικοδομικού επιχειρηματία Γουίλιαμ Γουίλετ (1856-1915). Το 1908 η πρόταση του Γουίλετ απορρίφθηκε από τη Βουλή των Κοινοτήτων, αλλά το 1916, μεσούντος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, υιοθετήθηκε από τις εμπόλεμες Γερμανία και Αυστροουγγαρία για να εξοικονομήσουν καύσιμα.
Στην Ελλάδα, η θερινή ώρα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά δοκιμαστικά το 1932, στο διάστημα από 6 Ιουλίου έως 1η Σεπτεμβρίου, κατά το οποίο τα ρολόγια τέθηκαν μία ώρα μπροστά. Εγκαταλείφθηκε, όμως, στη συνέχεια, για να επανέλθει το 1952 (1 Ιουλίου – 2 Νοεμβρίου), αλλά να εγκαταλειφθεί εκ νέου, επειδή δεν πρόσφερε τα αναμενόμενα στην εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας, σύμφωνα με έκθεση της Ηλεκτρικής Εταιρείας Αθηνών – Πειραιώς (νυν ΔΕΗ). Η θερινή ώρα ήρθε για να μείνει στις 13 Απριλίου 1975, εν μέσω της Α’ Πετρελαϊκής Κρίσης, και από τότε εφαρμόζεται συνεχώς μέχρι σήμερα.
Υπενθυμίζεται ότι η Ευρώπη θέλει να βάλει τέλος στην αλλαγή της ώρας δύο φορές τον χρόνο.
Τον Μάρτιο του 2019, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ του τερματισμού της πρακτικής αυτής, της προσαρμογής των ρολογιών κατά μία ώρα την άνοιξη και το φθινόπωρο, από το 2021. Ωστόσο, το Συμβούλιο της Ε.Ε. δεν φαίνεται ότι πήρε τόσο ζεστά το θέμα και δύο χρόνια μετά δεν έχουν καταλήξει σε μία κοινή θέση για το εν λόγω ζήτημα.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε αποφασίσει πως η αλλαγή ώρας πρέπει να σταματήσει την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου 2021 για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θέλουν να διατηρήσουν μόνιμα τη θερινή ώρα, ενώ για τα κράτη-μέλη που επιθυμούν τη χειμερινή ώρα, η αλλαγή θα γίνει την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου 2021, δηλαδή φέτος στις 31 Οκτώβρη.
Ωστόσο, η οριστική απόφαση για το πότε η πρόταση της Επιτροπής θα αποκτήσει νομική ισχύ, εξαρτάται από το Συμβούλιο της ΕΕ και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το Συμβούλιο της ΕΕ δεν έχει οριστικοποιήσει ακόμη τη θέση του και για αυτόν ακριβώς τον λόγο θα αλλάξουμε αύριο τα ξημερώματα την ώρα.
Art Magazino 