Θέλουμε να επιστρέψουμε στις κλειστές θεατρικές αίθουσες και γεμίζουμε με αισιοδοξία μπροστά σε μεγάλα θεατρικά στοιχήματα, σαν αυτό που προτείνει η εταιρία Λυκόφως. Ποιο είναι αυτό; Το ανέβασμα της «Αυλής των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε μορφή μιούζικαλ. Το έργο-ορόσημο του μεταπολεμικού μας θεάτρου θα ζωντανέψει σε σκηνοθεσία του Χρήστου Σουγάρη και μουσική του Στέφανου Κορκολή, με ένα ωραίο θίασο πρωταγωνιστών στους εμβληματικούς ρόλους των κατοίκων της «αυλής».
Η φιλόδοξη παραγωγή θα κάνει πρεμιέρα στις 27 Ιανουαρίου 2022 στην αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και θα γίνει η αφορμή να ξανά δούμε στο θέατρο ύστερα από δύο δεκαετίες τη Μαίρη Χρονοπούλου στο ρόλο της Μαίρης, καθώς και τη γνωστή ερμηνεύτρια Γλυκερία το ρόλο της Αστά, η οποία εμφανίζεται για πρώτη φορά σε θεατρική παράσταση.
Ο Χρήστος Σουγάρης, σκηνοθέτης που διαθέτει τόλμη και ανανεωτική ματιά ποντάρει σε ένα θίασο που συνδυάζει την αναγνωρισιμότητα με το ταλέντο: Ρούλα Πατεράκη (Αννετώς), Ηλίας Λογοθέτης (Ιορδάνης), Γιώργος Γάλλος (Στέλιος), Βασίλης Μπισμπίκης (Μπάμπης), Κατερίνα Παπουτσάκη (Όλγα), Κόρα Καρβούνη (Μαρία), Μαρία Διακοπαναγιώτου (Ντόρα) Μαρίζα Τσάρη (Μαρία), Γιώργος Τσιαντούλας (Στράτος), Αλέξανδρος Βάρθης (Γιάννης), Κώστας Λάσκος (Άνδρας), Σωτηρία Ρουβολή (Γυναίκα). Ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος έγραψε στους στίχους, η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου υπογράφει τη δραματουργία και ο Φωκάς Ευαγγελινός τις χορογραφίες. Τα σκηνικά και τα κοστούμια σχεδίασε η Ελένη Μανωλοπούλου και τους φωτισμούς ο Αλέκος Αναστασίου.
Η διαχρονική «Αυλή των θαυμάτων» συνθέτει με τον πιο ανθρώπινο τρόπο μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας του 1957, ίσως διόλου μακρινής στο σήμερα. Το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη ανέβηκε για πρώτη φορά στο Θέατρο Τέχνης, το 1957, στη σκηνοθεσία του Κάρολου Κουν, με σκηνικά Γιάννη Τσαρούχη και μουσική Μάνου Χατζιδάκι. «Όλοι οι Έλληνες πρέπει να δουν και να απολαύσουν αυτό το έργο», έγραφε στην κριτική του ο Μ. Καραγάτσης. Το 1961 η «Αυλή των θαυμάτων» μεταφράζεται στα αγγλικά κι ανεβαίνει στο Workshop Theatre του Λονδίνου.
Πηγή:
Art Magazino 