
Ερρίκος Μπελιές
Από τους πιο σημαντικούς πνευματικούς ανθρώπους της σύγχρονης λογοτεχνίας. Μεταφραστής και ποιητής. Μετέφρασε όλα τα έργα του Σαίξπηρ μετά τον Βασίλη Ρώτα σε μια πιο καθομιλουμένη διάλεκτο κι αυτό αποτέλεσε εφαλτήριο να ανεβαίνουν πολύ συχνά τα έργα του ελισαβετιανού.
Μετέφρασε επίσης όλο το έργο των Λόρκα, Τσέχωφ, Τενεσσί Ουϊλλλιαμς, Πιραντέλλο, Όσκαρ Ουάιλντ. Οι μεταφράσεις του εκδόθηκαν κυρίως από τον ΚΕΔΡΟ και τον Ηριδανό. Εξέδωσε έξι ποιητικές συλλογές. «Εγκόλπιο» η οποία κυκλοφόρησε το 1979, «Το διακεκριμένο σώμα» (1996), το «Φαινόμενον ως να έπλεε και μένον ακίνητον» (1996), «Τα εισόδια του φόβου» (1997) και «Πόλεως» (1989). Δίδαξε ιστορία θεάτρου και λογοτεχνία σε πέντε δραματικές σχολές. Συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του θεάτρου. Μιχαλακόπουλο, Κατερίνα Μαραγκού, Καταλειφό, Χατζησάββα Κώστα Βουτσά, Μίρκα Παπακωνσταντίνου Ελένη Χατζηαργύρη, Ζωή Λάσκαρη κ.α. Όλες οι μεγάλες επιτυχίες του Βλαδίμηρου Κυριακίδη στο θέατρο Ριάλτο ήταν δική του μετάφραση (Άμλετ ο β΄, Μπίλυ ο Ψέυτης, Φρανκεστάιν Τζούνιορ κ.α.).

Πολλοί από τους τωρινούς μεγάλου πρωταγωνιστές του θεάτρου και της τηλεόρασης ήταν μαθητές του. Στενός φίλος της Κικής Δημουλά και του Γιάννη Βαρβέρη. Τον Απρίλιο του 2016 έφυγε από τη ζωή μετά από μάχη μετά από πολυετή μάχη με τον καρκίνο.
Ένας από τους αγαπημένους μαθητές και φίλους του ο ηθοποιός- θεατρικός συγγραφέας Στέφανος Κακαβούλης είχε την ιδέα να ερμηνεύσει ένα μελοποιημένο ποίημα του σαν ελάχιστο φόρο τιμής στον δάσκαλο και μέντορά του Ερρίκο Μπελιέ.
“Είναι βαθιά λυπηρό έναν τέτοιο πνευματικό άνθρωπο που άφησε τόσο σημαντικό έργο στο θέατρο και τη λογοτεχνία να μην έχει βρεθεί ένας φορέας να οργανώσει ένα μεγάλο αφιέρωμα προς τιμήν του.” μας δήλωσε ο Στέφανος
Το Ποίημα μελοποίησε ο μουσικός Θωμάς Κοντογεώργης γνωστός για την πολύχρονη συνεργασία του με Άλκηστη Πρωτοψάλτη και Μάριο Φραγκούλη. Το ποίημα έχει τίτλο “Μικρός Ιδιόκτητος Φανατισμός”
“Ευτυχώς ο Ερρίκος είχε προλάβει να το ακούσει σε μια ποιητική συναυλία ποιητική που ‘χαμε κάνει με το Θωμά το 2008. Από τότε δεν το χα αγγίξει άλλη φορά λόγω φόρτισης που ‘φερνε η μνήμη.”
Τώρα αποφασίσαμε να το ηχογραφήσουμε και να το χαρίσουμε σε εκείνον ψηλά αλλά και σ’ όλο τον κόσμο που τον ήξερε τον αγαπούσε και τον θυμάται.