Μια υπέροχη γλυκόπικρη ιστορία ξετυλίγεται με έναν εξίσου υπέροχο και αυτοσαρκαστικό τρόπο κάθε Σαββατοκύριακο στο θέατρο Από Μηχανής.
Το πρόσωπο του έργου είναι μια μεσήλικη γυναίκα που την εγκαταλείπει ο σύζυγός της για μία πολύ νεότερη, στην ηλικία της κόρης της για την ακρίβεια. Μόνη, άνεργη σε ένα σπίτι με ένα σκύλο βρίσκεται με κλειστές τις πόρτες για να αντιμετωπίσει τις ενοχές, τις ανασφάλειες και την καινούργια μέρα. Μία καθημερινή γυναίκα που μπορούμε να συναντήσουμε παντού. Άλλωστε δεν ήταν λίγες οι γυναίκες που παρακολουθούσαν την παράσταση που ήταν εμφανές το πόσο πολύ ταυτίστηκαν με την ηρωίδα. Μοναξιά, ανασφάλεια από την μία, αλλά αυτοκριτική και αυτοσαρκασμός από την άλλη. Η συγγραφέας δίνει νομίζω την σωστή διάσταση σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός στην ζωή μιας γυναίκας που έχει αφιερώσει την ζωή της αποκλειστικά στο νοικοκυριό και στο μεγάλωμα του παιδιού της και που όταν φτάνει στο σημείο να εξελιχθεί και να πάει η ίδια ένα βήμα παρακάτω, έρχεται αυτή η τεράστια ανατροπή σαν ανεμοστρόβιλος και τα διαλύει όλα. Η μάχη που δίνει είναι μεγάλη και με αξιοπρέπεια τα καταφέρνει στο τέλος να προχωρήσει.
Η Φαίδρα Δρούκα είναι καταπληκτική στον ρόλο. Ενσαρκώνει την Άντζελα με ένα υπέροχο τρόπο αλλά και παράλληλα με τον μοναδικό της τρόπο που κάνει την ηρωίδα κτήμα της, ρούχο ραμμένο αποκλειστικά για εκείνη. Δίνει το στίγμα της γι’ άλλη μία φορά και μας αποδεικνύει πόσο σπουδαία καλλιτέχνις είναι. Μας γέμισε συναισθήματα, πολλές φορές αντικρουόμενα, γελάσαμε αλλά και δακρύσαμε και στο τέλος φύγαμε με μία γλυκάδα στην καρδιά. Η Φαίδρα Δρούκα τέλος κατάφερε και μας πέρασε το μήνυμα που ήθελε να δώσει η συγγραφέας. Και αυτό είναι ότι ακόμα και όταν έρχονται τα πάνω κάτω στην ζωή μας δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε την ελπίδα μας! Πιστεύω ότι έχοντας στο πλάι της τον σπουδαίο σκηνοθέτη Κοραή Δαμάτη αυτό έγινε εφικτό στο μέγιστο βαθμό!
Είναι μία από τις υπέροχες παραστάσεις της φετινής σεζόν που προτείνω ανεπιφύλακτα να την δείτε.
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση κάνετε ένα κλικ εδώ:
Art Magazino 