Mια παράσταση που μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον από μέρες να δω, ήταν στο Θέατρο Μπέλλος, «Οι χορτοφάγοι» του Κριστιάν Κοστόβ σε σκηνοθεσία – διασκευή Βασίλη Θεοδώρου. Βράδυ Τετάρτης λοιπόν και είχα την χαρά και την μεγάλη τιμή να την παρακολουθήσω αυτή την ξεχωριστή παράσταση και πραγματικά το αποτέλεσμα με δικαίωσε απόλυτα!
Η υπόθεση του έργου; Θίγεται η σύγκρουση της αστικής τάξης με τη ρωσική νεολαία λίγο πριν τη πτώση της Σοβιετικής Ένωσης με αφορμή το φάντασμα ενός αγέννητου παιδιού. Μία καταπιεσμένη σύζυγος, ένας διεφθαρμένος μαυραγορίτης, μία επαναστάτρια νεαρή φοιτήτρια και ένας πληγωμένος από τους πλούσιους γονείς του νεαρός αρχίζουν έναν αγώνα δρόμου γεμάτο υποκρισία, προδοσία και εκδίκηση. Κρυμμένα μυστικά, πάθη, ανομολόγητοι έρωτες, οικονομικά συμφέροντα συνδέουν τα δυο ζευγάρια και η μια ανατροπή διαδέχεται την άλλη.
Η σκηνοθεσία και η διασκευή του έργου από τον υπερταλαντούχο Βασίλη Θεοδώρου είναι μοναδική. Σε κρατάει σε αγωνία από την πρώτη στιγμή, ενώ η μια ανατροπή διαδέχεται την άλλη. Σε ένα έργο αρκετά δύσκολο, που απαιτεί υψηλές ερμηνείες ενώ έχει και δεύτερες αναγνώσεις. Σε κάνει να προβληματιστείς για τα όσα ζεις και για τα όσα θα ήθελες να ζήσεις.
Κορυφαία και η ερμηνεία του Βασίλη Θεοδώρου, ενώ εντυπωσιακές είναι και οι εναλλαγές του προσώπου του, βάσει της συναισθηματικής του κατάστασης. Εκπληκτική δίπλα του η Βανέσα Τζελβέ, απέδωσε εξαίσια τη γυναίκα που προσπαθεί με κάθε τρόπο και μέσο να διατηρήσει την κοινωνική και προσωπική της ζωή σε συγκεκριμένα επίπεδα. Η πρωταγωνίστρια κλαίει, γελάει, ονειρεύεται και ξανά επιστρέφει στην πραγματικότητα με εντυπωσιακό τρόπο. Οι δυο πρωταγωνιστές πλαισιώνονται επάξια από τους δυο νεότερους ηθοποιούς την Μυρτώ Παπά και τον Δημήτρη Έξαρχο.
Το σκηνικό απλό, λιτό και απόλυτα λειτουργικό για τις ανάγκες του έργου. Οι πρωταγωνιστές ντυμένοι με αθλητικά ρούχα, παρομοιάζουν την ίδια την ζωή με ένα διαρκές τρέξιμο, που κάποιος προηγείται και κάποιος ακολουθεί. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι πάντα ο νικητής χρησιμοποίεισαι τα πιο έντιμα μέσα για να επιτύχει τους σκοπούς του.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να κάνουμε και στην μουσική επένδυση του έργου, που μας κερδίζει από την πρώτη στιγμή και ταιριάζει απόλυτα με την υπόθεση και εξέλιξη του έργου. Ακούγεται το τραγούδι ΡΙΣΚΟ σε στίχους -μουσική και ερμηνεία του ταλαντούχου νέου τραγουδιστή Αλέξανδρου Αγγελούση.
Ένα έργο που συστήνω ανεπιφύλακτα, γιατί αν και αρκετά δύσκολο στο να αποδωθούν οι έννοιες που θέλει να μας μεταδώσει, από τα πρώτα λεπτά της παράστασης συμπάσχουμε με τους πρωταγωνιστές, πολλές φορές μπαίνουμε και στην θέση τους, προβληματίζομαστε αλλά και ονειρευόμαστε ότι πάντα τα καλύτερα βρίσκονται μπροστά μας…και όχι πάντα χρησιμοποιώντας αθέμιτες μεθόδους στις όποιες επιδιώξεις μας. Μην την χάσετε με τίποτε!
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ:
Art Magazino 