«Το Βρακί» του Καρλ Στέρνχαϊμ κάθε Σάββατο στο θέατρο Φλέμιγκ!

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Το Βρακί» (1910) είναι μια διασκεδαστική κωμωδία του Γερμανού δραματουργού Καρλ Στέρνλχαϊμ (1878-1942), μεγάλου σατιρικού και οραματιστή του εξπρεσιονισμού, που με κοφτερή γλώσσα και αστραφτερό χιούμορ, σχολιάζει την ευπρέπεια των αστών, της εποχής του, Ο ίδιος είπε για το Βρακί. «Δεν προσπάθησα να αναμορφώσω το κοινό, αντίθετα, επεσήμανα στον αστό τους κινδύνους κάθε απόπειρας του να βελτιώσει αυτόν τον θεϊκά πλασμένο κόσμο, τον ενθάρρυνα να αφεθεί στα λεγόμενα πάθη του – τα οποία άλλωστε και τον οδήγησαν στην επιτυχία – και τον συμβούλεψα, με επίγνωση της ευθύνης μου, να αποβάλλει επιτέλους από την ορολογία του, τις έννοιες που εκτιμούν τα πράγματα μονόπλευρα, ως προς την ηθική τους αξία, γιατί κάνουν τον σφυγμό της ζωής να ατονήσει.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ

Η όμορφη Λουίζε και ο ανώτερος δημόσιος υπάλληλος άντρας της Τέομπαλντ Μάσκε, παρακολουθούν μια μεγάλη παρέλαση από την εξέδρα των επισήμων. Καθώς η Λουίζε τεντώνεται για να δει καλύτερα τους φαντάρους, που παρελαύνουν αγέρωχοι, σπάει το κορδόνι που συγκρατεί το φόρεμά της και… ουπςςς κατά ένα μυστήριο τρόπο, το βρακάκι της, λείπει από τη θέση του και χάνεται. Το περιστατικό δεν περνάει απαρατήρητο από το πλήθος και η όμορφη Λουίζε Μάσκε, γίνεται ερωτικός στόχος, πόθος και φαντασίωση μιας ολόκληρης πόλης. Προκαλείται ερωτικός παροξυσμός σε όλο τον πληθυσμό. Αντρες και γυναίκες τρελαίνονται και η όμορφη Λουίζε γίνεται ξαφνικά η σταρ της πόλης. Σε όλους ξυπνούν ανομολόγητες επιθυμίες και τα πράγματα γρήγορα «ξεφεύγουν»… Ποιος μπορεί πια να τα ελέγξει; Με πρόσχημα την απώλεια ενός βρακιού της οικογένειας των Μάσκε, ο Στέρλχαϊμ συνθέτει μια κοινωνία, καλά κρυμμένη κάτω από τη μάσκα της αστικής κοσμιότητας, γι αυτό και το επίθετο Μάσκε, που τους έχει δώσει σκόπιμα ο συγγραφέας, το οποίο δικαιολογεί την ύπαρξή του.. Αυτό όμως που έχει αξία, για τον Στέρλχάιμ είναι η ύπαρξη της σάτιρας του μικροαστών, που επιβιώνουν και καταφέρνουν σχεδόν πάντα να ανακαλύπτουν, έστω και έτσι, την χαρά της δημιουργίας.

Αδιάφορο αν πολλές φορές, μαζί με τα βρακάκια, πέφτουν και τα προσωπεία!! Και τότε και τώρα και πάντα…

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΗΤΑΣ