Συνομιλία με τον Σπύρο Αναστασίνη και τον Αντρέα Ψύλλια!

To Art Magazino έχει την χαρά και την τιμή να φιλοξενεί δύο υπέροχους νέους ηθοποιούς, τον Σπύρο Αναστασίνη και τον Αντρέα Ψύλλια. Αφορμή η υπέροχη παράσταση που έχουν δημιουργήσει μαζί με την Ελένη Αλιφραγκή, μία διασκευή του «Βουρκόλακα» του Αργύρη Εφταλιώτη που παρουσιάζεται κάθε Πέμπτη στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον!

Καλησπέρα παιδιά, έχετε δημιουργήσει την ομάδα «Αυτή κ’ Αυτοί», θα θέλαμε να μας πείτε πως έγινε και πως γνωριστήκατε.

Αντρέας Ψύλλιας: Τον Σπύρο τον γνωρίζω εδώ και δέκα χρόνια, από την θεατρική ομάδα του Δήμου Αγίου Δημητρίου, έχουμε παίξει σε πολλές παραστάσεις μαζί στην ομάδα . Είχαμε δει το 2017 μια ανακοίνωση του θέατρου Άλφα Ιδέα που έκανε έναν διαγωνισμό, το Duet Festival. Ήθελε να παρουσιάσουν δύο ηθοποιοί ένα 15 λεπτο, 20 λεπτο θεατρικό μιας ιδέας που έχουνε και αν είναι δυνατόν να υπάρχει και ένας μουσικός. Αποφασίσαμε λοιπόν με τον Σπύρο να πάμε οι δυο μας αρχικά και να δοκιμαστούμε. Ψάχνοντας έργο βρήκαμε τον «Βουρκόλακα» του Αργύρη Εφταλιώτη και έχοντας κάποιες ιδέες το πως μπορεί αυτό το θεατρικό να γίνει με δύο άτομα, αποφασίσαμε να το κάνουμε! Στο όλο εγχείρημα αυτό θέλαμε όμως να έχουμε και μουσικό. Έτσι ήρθε στην παρέα μας και η Ελένη Αληφραγκή, το τρίτο μέλος της ομάδας. Την Ελένη, την ήξερα εγώ από μία ομάδα με παραδοσιακούς χορούς που συμμετέχω, της το πρότεινα, δέχτηκε και κάπως έτσι έγινε η σύνταξη της ομάδας μας. «Αυτή κ’ Αυτοί» η Ελένη και εγώ με τον Σπύρο! (γέλια)

Γιατί διαλέξατε τον Βουρκόλακα;

Σπύρος Αναστασίνης: Η αλήθεια είναι πως εμένα μου αρέσει πολύ ο Εφταλιώτης, είχα διαβάσει την «Μαζώχτρα». Μία φίλη μου, που προετοιμαζόταν για το Εθνικό είχε διαλέξει ένα μονόλογο από τον «Βουρκόλακα» και εκείνη μου το έδωσε να το διαβάσω, έτσι ήρθε στα χέρια μου. Η γλώσσα του Εφταλιώτη με μάγεψε, τον ερωτεύτηκα, βρήκα και άλλα διηγήματα του μικρά. Ο «Βουρκόλακας» όμως είναι το μόνο θεατρικό έργο που έχει γράψει και έτσι το πρότεινα στον Αντρέα να το κάνουμε. Θέλαμε ένα ελληνικό έργο, θέλαμε ένα έργο που να έχει σχέση με την παράδοση, ένα λαϊκό έργο που να είναι κατανοητό στον κόσμο. Μία ιστορία δηλαδή με αρχή, μέση και τέλος που να βγούμε στον κόσμο εμείς σαν απλοί, καθημερινοί άνθρωποι και να την πούμε.

Στις μέρες που υπάρχει μία γενικότερη απαξίωση, πιστεύετε ότι η παράδοση έχει να πει κάτι στον κόσμο;

Α.Ψ.: Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μεγάλη απαξίωση στην παράδοση, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά γενικότερα στον κόσμο, όμως μην ξεχνάμε ότι από την παράδοση ξεκινούν πάρα πολλά πράγματα, τραγούδια, παραμύθια, τα οποία είχαν να πουν κάτι εκείνη την εποχή. Παρολά αυτά, αν τα διαβάσει κάποιος σήμερα, χωρίς να ξέρει πότε έχουν γραφτεί, σίγουρα θα βρει πολλά στοιχεία τα οποία είναι επίκαιρα στις μέρες μας. Η παράδοση είναι κάτι διαχρονικό πιστεύω.

Σπ. Α.: Και είναι και οι ρίζες μας. Είναι κατά κάποιο τρόπο οι βάσεις πάνω στις οποίες έχουν στηθεί τόσα πολλά πράγματα, πιο μοντέρνα και πιο καινούργια. Το πιο σύνηθες είναι οι διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών.

Αυτό βέβαια το οποίο εσείς κάνετε, δεν είναι κάτι μουσειακό.

Σπ.Α.: Όχι τουναντίον!

Α. Ψ.: Σίγουρα ο Εφταλιώτης όταν έγραφε το έργο δεν είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του. (γέλια)

Πόσο δύσκολο είναι να υλοποιηθεί όλο αυτό το εγχείρημα;

Σπ.Α.: Η αλήθεια είναι ότι αναγκαστικά έγινε «μοντέρνο» το όλο εγχείρημα γιατί είμαστε δύο άντρες και θα πρέπει να ενσαρκώσουμε όλους τους ρόλους και τους γυναικείους. Ναι η προσέγγιση είναι «μοντέρνα».

Α.Ψ.: Το κείμενο το έχουμε τροποποιήσει πολύ, έχουμε κάνει κοψίματα και ραψίματα γιατί το πρωτότυπο είναι πολύ μεγάλο σε έκταση και δεν ήταν εύκολο να ανεβεί ως είχε.

Σπ.Α.: Στην πρώτη πρόβα που κάναμε μαζί με την Ελένη, αρχίσαμε με τους ρόλους των δύο γιαγιάδων και θέλαμε να δώσουμε μία κωμική νότα στην παράσταση.

Α.Ψ.: Η αλήθεια είναι ότι η Ελένη μας κοίταζε λίγο περίεργα γιατί δεν ήξερε και εκείνη όπως και εμείς τι ακριβώς θα θέλαμε να κάνουμε. Δηλαδή πως κινούνται οι γιαγιάδες, τα σώματα, οι εκφράσεις κτλ. Δεν ξέραμε αν θέλαμε να είναι σοβαρές ή καρικατούρες;

Σπ. Α.: Και τελικά αποφασίσαμε ό,τι θα πρέπει να είναι αυτές η κωμική νότα, όπως ακριβώς και στην ζωή έτσι και στο έργο υπάρχουν διάφοροι χαρακτήρες, άλλοι σοβαροί, άλλοι πιο αστείοι, άλλοι δραματικοί, άλλοι καρικατούρες.

Εμείς που έχουμε δει την παράσταση, είδαμε κάτι υπέροχο, πως αλλάζετε τις εκφράσεις, τις κινήσεις άμεσα όπως αλλάζουν οι ρόλοι.

Α.Ψ.: Αυτό ακριβώς ήταν και ο σκοπός μας.

Σπ.Α.: Θέλαμε αυτά τα δύο άτομα να δείξουν την εικόνα ενός ολόκληρου χωριού! Και αυτή ήταν η πρώτη μας έμπνευση σε αυτό το έργο.

Α.Ψ.: Θέλαμε να δείξουμε ουσιαστικά την εικόνα των παραμυθάδων στα χωριά, που ήταν κάποιοι άνθρωποι και έλεγαν μια τεράστια ιστορία. Αυτό ακριβώς θέλαμε να μεταφέρουμε στην σκηνή. Άλλωστε το θέατρο δεν είναι μόνο οι «ρόλοι», είναι ένα ζωντανό πράγμα, ένα κινούμενο πράγμα και αυτό ακριβώς θέλαμε να μεταφέρουμε.

Σπ.Α.: Να πούμε και την αλήθεια, είναι πως φοβόμασταν το πως θα περάσει αυτό στον κόσμο, ειδικά με τους γυναικείους ρόλους και κυρίως με τις δραματικές σκηνές. Το δουλέψαμε όμως πολύ και τελικά πήραμε πολύ θετικό “feedback” τόσο από τους ανθρώπους που μας παρακολούθησαν στις πρόβες αλλά και από τους θεατές στις παραστάσεις.

Ποιο είναι το κοινό που θέλετε να προσεγγίσετε;

Σπ.Α.: Όταν ξεκινήσαμε, κάποιοι μας πρότειναν να το δουν και παιδιά σχολείων, γιατί είναι ένα έργο που διδάσκεται στα σχολεία. Στην αρχή εμείς δεν θέλαμε γιατί το έργο δεν το είχαμε χτίσει για αυτόν τον σκοπό. Ωστόσο ήρθαν και μας είδαν παιδιά λυκείου και νομίζω ότι τους αρέσει πολύ. Δεν είναι όμως παιδική παράσταση, παρόλα αυτά, αρέσει και σε εφήβους πολύ!

Α.Ψ.: Για μένα το θέατρο πρέπει να είναι λαϊκό, τι σημαίνει αυτό. Να μπορούν να έρθουν άνθρωποι όλων των ηλικιών, άνθρωποι που δεν έχουν δει πολύ θέατρο αλλά και άνθρωποι πιο ψαγμένοι και να το καταλάβουν και να περάσουν ωραία, να ψυχαγωγηθούν. Το θέατρο είναι για όλον τον κόσμο!

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Α.Ψ.: Προς το παρόν θέλουμε να ζήσουμε κάθε στιγμή του «Βουρκόλακα», υπάρχουν ακόμα πολλές παραστάσεις.

Σπ.Α.: Ωστόσο υπάρχουν πολλές σκέψεις ακόμα για αρκετά πράγματα τα οποία όμως δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμα.

Τι είναι επιτυχία για εσάς;

Α.Ψ.: Επιτυχία για μένα είναι όταν βγαίνουμε έξω μετά την παράσταση και βλέπουμε τα χαρούμενα πρόσωπα των θεατών. Που μας λένε μπράβο και μας δίνουν συγχαρητήρια, αυτό νομίζω ότι είναι αρκετό για ανθρώπους σαν και εμάς που κυνηγούμε τα όνειρα μας και τα κάνουμε πραγματικότητα.

Σπ.Α.: Εγώ θα το πάω λίγο παραπέρα από αυτό που λέει ο Αντρέας. Την πρώτη ατάκα του έργου την λέω εγώ και είναι «Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας». Κάθε φορά που λέω αυτήν την ατάκα νομίζω ότι είναι περισσότερο και από το χειροκρότημα, την επιβράβευση και τα χαρούμενα πρόσωπα των θεατών. Και ο λόγος είναι ότι πετύχαμε τρεις άνθρωποι να κυνηγήσουμε ένα όνειρο και να το κάνουμε πραγματικότητα! Δεν ήταν καθόλου εύκολο στο να φτάσουμε στο σημείο να ειπωθεί η ατάκα της έναρξης του έργου. Αυτό είναι επιτυχία.

Εκτός από εσάς τους τρεις, ποιοι κρύβονται πίσω από την επιτυχία του Βουρκόλακα;

Α.Ψ.: Μας βοήθησαν πάρα πολύ κάποιοι άνθρωποι, για την δημιουργία της αφίσας ο Αποστόλης Λιανός. , για τα δελτία τύπου η Ναταλία Καπετανάκη και η Κέλλυ Σφενδουράκη στην όλη οργάνωση, ο Αρίστος Ρούσης στις φωτογραφίες και ο Γιάννης Καραλιάς στους φωτισμούς, το «Τετράγωνο» που πίστεψε σε ‘μας και είναι ο χορηγός μας καθώς και όλους τους χορηγούς επικοινωνίας.

Θα θέλαμε να μας πείτε λίγο για τα χόμπυ σας και πως περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;

Α.Ψ.: Κάνω παραδοσιακούς χορούς, παίζω μπάσκετ και πολύ ποδήλατο!

Σπ.Α.: Εγώ ασχολούμαι πολύ με το διάβασμα και το γράψιμο, βλέπω πολλές ταινίες και θέατρο!

Παιδιά σας ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη κουβέντα μας!

Και εμείς ευχαριστούμε!

Πληροφορίες για την παράσταση θα δείτε με ένα κλικ εδώ: https://artmagazinoweb.wordpress.com/2019/02/25/voulkolakas-ergotaxion/

Επιμέλεια Παναγιώτης Πετρόπουλος, Γιώργος Λιναρίτης